Λίγα λόγια για τον Moreno
Ιδρυτής του ψυχοδράματος θεωρείται ο ψυχίατρος Jacob Levy Moreno ( 1889 -1974). Το 1922 δημιουργώντας το αυτοσχέδιο θέατρο όπου μαζί ηθοποιοί και κοινό διαδραματίζουν στη σκηνή διάφορα γεγονότα της καθημερινής επικαιρότητας, διαπιστώνει ότι με αυτό τον τρόπο οι συμμετέχοντες συνειδητοποιούν βαθύτερα αυτές τις ανθρώπινες εμπειρίες κι αυτό επιδρά θεραπευτικά πάνω τους. Έτσι σιγά σιγά αναπτύσσει τις αρχές της κοινωνιομετρίας και εισάγει τις βασικές έννοιες του αυθορμητισμού και της δημιουργικότητας τα οποία καταγράφει στο πρώτο του βιβλίο «Who shall survive?» το 1934. Αργότερα διατυπώνει τη θεωρία ρόλων, τις τεχνικές που βοηθούν στη θεραπευτική διαδικασία και τέλος ονομάζει αυτή τη μορφή ομαδικής θεραπείας, Ψυχόδραμα.
Προϋποθέσεις της ψυχοδραματικής συνάντησης
Α. η σκηνή: αποτελεί μέρος της αίθουσας που βρίσκεται μπροστά από τους συμμετέχοντες οι οποίοι κάθονται σε ημικύκλιο.
Β. ο πρωταγωνιστής: αποτελεί το άτομο που εκφράζει στη σκηνή αυθόρμητα το συναίσθημά του και εκδραματίζει το θέμα που τον απασχολεί
Γ. ο συντονιστής: είναι ο θεραπευτής που ζεσταίνει τα μέλη της ομάδας στο θέμα τους και καθοδηγεί τον πρωταγωνιστή με τη χρήση κατάλληλων τεχνικών να συνειδητοποιήσει τον τρόπο λειτουργίας του.
Δ. τα βοηθητικά εγώ: είναι τα άτομα που ο πρωταγωνιστής τους δίνει κάποιο ρόλο να παίξουν στη σκηνή
Ε. το κοινό: είναι τα υπόλοιπα άτομα της ομάδας που παρακολουθούν την εκδραμάτιση
Το περιεχόμενο της ψυχοδραματικής συνάντησης
Η ψυχοδραματική συνάντηση περιλαμβάνει τρία μέρη: το ζέσταμα, το παιχνίδι και τη συζήτηση. Στο ζέσταμα, ο συντονιστής με τη χρήση τεχνικών προθέρμανσης, ασκήσεων ενεργοποιεί τα μέλη να ζεσταθούν στο θέμα τους κι έτσι αναδύεται το κεντρικό θέμα της ομάδας και το άτομο που το αντιπροσωπεύει και που θα αποτελέσει τον πρωταγωνιστή της συγκεκριμένης συνάντησης. Στη συνέχεια κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, ο πρωταγωνιστής εκφράζει στη σκηνή το θέμα του βάζοντας τα βοηθητικά εγώ να παίξουν ρόλους από τα οικεία του πρόσωπα και ο συντονιστής με τη χρήση θεραπευτικών τεχνικών οδηγεί τον πρωταγωνιστή στο να δει ουσιαστικά τον εαυτό του και πώς λειτουργεί στις σχέσεις του. Ακολουθεί η συζήτηση όπου ο καθένας μοιράζεται τα συναισθήματα και τις σκέψεις που αναδύθηκαν είτε παρακολουθώντας την εκδραμάτιση είτε συμμετέχοντας ως βοηθητικό εγώ.
Σε ποιους απευθύνεται
Απευθύνεται σε όποιον θέλει να αναπτύξει τον εαυτό του, να έρθει σε επαφή με αυτά που τον απασχολούν και να διερευνήσει περισσότερο τη λειτουργία του στις διαπροσωπικές του σχέσεις.
Μπορεί να εφαρμοστεί σε παιδιά, εφήβους και ενήλικες, και σε διάφορα πλαίσια όπως εργασιακούς χώρους, σχολεία.